و گفت: «هیچ جرعهء كه بنده فرو خورد نزد حق تعالی دوستر از جرعهء خشم نیست، و هیچ بندهء آن فرو نخورد الا كه حق تعالی دل وی بایمان پر كند».

و فضیل عیاض و سفیان ثوری و جمعی ازین طایفه -رحمة الله علیهم اجمعین- اتفاق كرده اند كه: هیچ كار نیست فاضلتر از حلم در وقت خشم و صبر بوقت راندن انتقام. و یكی با عمر عبد العزیز -رحمة الله علیه- درشت گفت، وی سر اندر پیش افگند و گفت: خواستی كه مرا بخشم آوری و شیطان مرا بتكبر و سلطنت از جای برگیرد تا امروز من با تو خشمی رانم تا فردا تو مكافات آن من برانی؟! این نبود هرگز: و خاموش بود یكی از انبیا -صلوات الله علیهم اجمعین- گفت: كیست كه از من در پذیرد و كفالت كند كه خشمگین نشود، و پس مرگ من كه بمیرم خلیفت من باشد، و اندر بهشت با من برابر باشد؟ یكی گفت: من كفالت كردم و پذیرفتم دیگر باره بگفت، هم او گفت پذیرفتم و ویرا ذوالكفل نام كردند بدین سبب كه این كفالت بكرد.

آنهایی را كه مطابق به یكی از چهار مذهب عبادت میكنند، اگر مرتكب به گناهی شوند و یا در عبادت تقصیری بعمل بیاورند اگر الله تعالی بخواهد عفو میكند و هیچ به دوزخ نمیگذارد. اگر بخواهد به مقدار گناهشان عذاب خواهد كرد ولی، از عذاب نجات خواهند یافت. كسانیكه حتی یكی از معلومات "ضروری معلوم" را، معلومات دینی را كه واضح و آشكارند، یعنی جاهلان نیز شنیده اند، باور نكنند، در دوزخ برای ابد عذاب خواهند دید. به اینها (كافر) و یا (مرتد) گفته میشود.