غیبت -۱

این نیز بر زبان غالبست، و هیچ كس – الا ما شا الله ازین خلاص نیابد و وبال عظیم است، و حق تعالی این را در قرآن مانند همی كند بكسی كه گوشت برادر مرده بخورد و رسول -علیه السلام- گفت: «دور باشید از غیبت، كه غیبت از زنا بدتر است: كه توبه از زنا بپذیرند و از غیبت فرا نپذیرند تا آن كس بحل نكند»، و گفت: «شب معراج بقومی بگذشتم كه گوشت از روی خویش بناخن فرود میاوردند، گفتم اینان كه اند، گفتند: آنانند كه غیبت كنند مردمانرا». سلیمان جابر –رضی الله عنه- میگوید رسول را گفتم مرا چیزی بیاموز كه مرا دست گیرد گفت كار خیر حقیر مدار اگر همه آن بود كه از دلو خویش آب فرا كوزهء كسی كنی و با برادر مسلمان پیشانی گشاده دار، و چون از پیش تو برخیزد غیبت مكن و حق تعالی بموسی -علیه السلام- وحی فرستاد كه: «هر كه غیبت كرد و توبه نكرد و بمیرد اولین كسی باشد اندر دوزخ شود و هر كه توبه كرد و بمیرد باز پسین كسی باشد كه اندر بهشت شود». و جابر همی گوید: با رسول خدا اندر سفر بودیم، بر دو گور بگذشت، گفت این هر دو اندر عذابند، یكی برای غیبت و یكی آنكه جامه از بشنج بول نگاه نداشتی، آنگه چوبی تر بدو پاره كرد و بسر گور ایشان بزمین فرو برد، گفت تا این خشک نشنود عذاب ایشان سبكتر بود. و چون مردی اقرار داد بزنا او را سنگسار فرمود، یكی گفت دیگری را كه چنان كه سنگ را نشانند ویرا بنشاندند، پس رسول -علیه السلام- بمرداری بگذشت، گفت بخورید این مردار را گفتند مردار چگونه خوریم؟ گفت: آنچه از گوشت آن برادر میخوردید بتر ازینست و گنده تر ازین است در معصیت و صحابه بر وی گشاده یک دیگر را دیدندی و غیبت یكدیگر نكردندی، و این از فاضلترین عبادات دانستندی، و خلاف این از نفاق شمردندی.