مكتوب شصت و یكم (۶۱) - ۳
و چون این معرفت و ایمان حقیقی وابسته بفنا است وموت قبل الموت پس هر كه را در فنا قدم راسخ تر بود در ایمان كامل تر باشد لا جرم ایمان صدیق اكبر رضی الله عنه بر ایمان امت راجع آمد (لو تزن ایمان ابی بكر مع ایمان امتی لرجح ایمان ابی بكر) چه او در فنا فرد كامل بود (من اراد ان ینظر الی میت یمشی علی وجه الارض فلینظر الی ابن ابی قحافه) موید این معنی است زیرا كه تخصیص ابوبكر رضی الله عنه بحصول فنا با وجود حصول آن در سائر صحابه نیز دلیل بر كمال این معنی ست در وی رضی الله تعالی عنه مقصود ازین املال و مطلوب ازین اطناب آنست كه بر هوشمندان و اهل فطانت لابد و ناگزیر است كه در حاصل كار و نقد روزگار خود تامل صادق نمایند هر كرا معرفت مسطور حاصل است فطوبی له وبشری آنچه مقصود از آفرینش او بود بجا آورد و به مقتضای (وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْاِنْسَ اِلاَّ لِیَعْبُدُونِ* الذاریات: ۵۶) ای لیعرفون چه كمال عبادت منوط بمعرفت است زندگانی نمود و هر كه را این معرفت حاصل نیست باید كه در طلب آن بجان كوشد و از هر كجا بوئی از مطلوب یابد از پی آن شود افسوس است كه آنچه درین نشاة فانیه ازین كس طلب داشته اند بجا نیاورده باشد و بامور دیگر پردازد و تعمیر چیزی كه بتخریب آن مامور است نماید فردا بكدام رو و بكدام حیلت زبان عذر بكشاید بیت:
ترسم كه یار با ما نا آشنا بماند ** تا دامن قیامت این غم بما بماند