در غیبت و وعید غیبت كردن - ۲

در تفسیر وسیط می آرد از زجاج كه گفت تاویل آیت آنست كه یاد كردن تو ببدی كسی را كه حاضر نباشد پیش تو بمنزله خوردن گوشت اوست در حالی كه وی مرده باشد مجاهد گوید آن هنگام كه این آیت فرود آمد كه أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا پس گفتند لا فرمان آمد فَكَرِهْتُمُوهُ یعنی همچنانكه مكروه میدارید گوشت مرده خوردن پس اجتناب نمائید از یاد كردن ببدی كسی را كه غایب باشد و در مثل گویند مر غیبت كننده را كه گوشت مردمان میخورد حكایت در تفسیر وسیط می آرد كه عمرو بن العاص بر استر مرده بگذشت یاران خود را گفت اگر یكی از شما ازین استر مردهٔ گندیده بخورد چندانكه شكم وی پر شود بهتر بود مر او را ازانكه گوشت برادر مسلمان خورد یعنی غیبت كند وَاتَّقُوا اللَّهَ بترسید از خداوند و غیبت مكنید ان الله تواب بدرستیكه خداوند توبه دهنده و توبه پذیرنده است رحیم بخشاینده است برانكه او را غیبت كرده باشد در اذكار نواوی می آرد كه رسول خدا علیه السلام فرمود كه هر آدمی محل هشت هزار عیب می تواند بود چون حال چنین باشد چه جای آن بود كه بعیب دیگران مشغول شوی مثنوی:

مكن غیبت اگر عقلت تمام ست # كه گفتار تو در غیبت حرام ست#

اگر عیب تو گردد بر تو ظاهر # بعیب كس كجا پردازی آخر#

در زادالمقوین می آرد كه غیبت بر چهار نوعست یكی كفرست و یكی نفاق و یكی معصیت و یكی مباح اما آن نوع كه كفرست آنست كه كسی مسلمان را غیبت كند و دیگری او را منع كرد گو ید راست میگویم چنین ست كه من میگویم حرام را حلال داشت و این را معصیت ندید كفر بود نشود و شنوندگان میدانند كه كرا میگوید و غیبت میكند و از پارسائی میفروشد و این نفاق ست