خدا و رسول خدا از صاع خرما بی نیاز بودند حق تعالٰی ایشان را رسوا كردو آیت فرستاد قوله تعالٰی الَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقَاتِ وَالَّذِينَ لَا يَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ ۙ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ یعنی آن كسانی كه عیب میكنند صدقه دهندگان را و بریا وصف میكنند و بر درویشان بر صدقهٔ اندک مسخرگی میكنند و فسوس میدارند جزای فسوس ایشان بدیشان رسانم و عقوبت كنم ایشان را بعذاب دردناک پس از مسخرگی دست بباید داشت كه در وی آفت بسیارست الٰهی همه را بران دار كه رضای تو درانست.

بدانكه ده خلق بد ست كه اصل و مادر همه اخلاق ذمیمه است چنانكه حجة الاسلام غزالی رحمه الله در احیا و كیمیا آورده است و آن كبرست و عجب و ریا و بخل و حسد و شرهٔ غضب و شره طعام و شره دقاع یعنی جماع و حب مال و حب جاه ازانجمله دور باید بود و درین باب چهار فصل ست.

در عجب و كبر و ریا

بدانكه عُجب خود را بزرگ دیدنست و آن در باطن مخفی باشد و كبر بزرگی نمودنست در ظاهر و آن نتیجه عُجب میباشد و كبر از عُجب تولد میكند چنانكه در انیس العارفین میگوید پس اگر خواهی بشكر عجب را منهزم گردانی چهار چیز نگاهدار اول آنكه هر طاعت كه از تو در وجود آید بتوفیق خداوند دانی تا بشكر مشغول شوی دویم آنكه در نعمتهای خداوند نظر میكنی كه در حق تو مترادف ست تا عمل تو در مقابل آن اندک نماید سیم از رد بترسی كه اگر نپذیرد چه كنی چهارم در گذشتها نظر كن كه سیات زیاده است یا حسنات چون این اندیشها كنی لشكر عجب منهزم گردد و الا خطر هلاكت باشد رسول علیه السلام فرموده است