در حقوق مسلمانان و خویشاوندان و همسایگان و بندگان - ۲
حق ششم آنكه با هر كه باشد نیكویی كند بدانچه تواند، و فرق نكند میان نیک و بد.
حق هفتم آنكه پیرانرا حرمت دارد، و بر كودكان رحمت كند.
حق هشتم آنكه با همه مسلمانان روی خوش و گشاده دارد، و در روی همگنان خندان باشد.
حق نهم آنكه هیچ مسلمانرا وعده خلاف ندهد.
حق دهم آنكه حرمت هر كس بدرجه او دارد: هر كه عزیز تر بود، ویرا در میان مردمان عزیز تر دارد، و باشد كه چون جامه نیكو دارد و اسب و تجمل دارد، بدان بداند كه وی گرامی ترست.
حق یازدهم آنكه هر دو مسلمانی كه با یكدیگر بوحشت باشند، جهد كند تا میان ایشان صلح افكند.
حق دوازدهم آنكه همه عیبها و عورتهای مسلمانان را پوشیده دارد.
حق سیزدهم آنكه از راه تهمت دور باشد، تا دل مسلمانانرا از گمان بد و زبان ایشان را از غیبت صیانت كرده باشد، كه هر كه سبب معصیت دیگری باشد، در آن معصیت شریک بود.
حق چهاردهم آنكه اگر وی را جاهی باشد، شفاعت دریغ ندارد در حق هیچ كس.
حق پانزدهم آنكه چون بشنود كه كسی در مسلمانی زبان دراز میكند و بوی و یا بمال وی قصد میكند- و وی غایب است- نایب آن- غایب باشد در جواب، و آن ظلم از وی باز دارد.
حق شانزدهم آنكه چون بصحبت كسی بد مبتلا شود، مجاملت و مدارا میكند تا برهد، و با وی درشتی نكند مشافهه [روبرو- در حضور].