پیدا كردن پندار و علاج آن - ۲

و رسول- علیه السلام- همی گوید كه: «عذاب هیچ كس در قیامت عظیم تر از عذاب عالمی نیست كه وی بعلم خویش كار نكند». و بودردا همی گوید: وای بر آنكه نداند یكبار، و وای بر آنكه بداند و بدان كار نكند هفت بار یعنی كه علم بر وی حجت شود.

طبقه دوم زاهدان و عابدان اند، و اهل پندار نیز اندر میان ایشان بسیارند: گروهی مغرورند بدانكه بفضایل از فرایض باز مانند، چون كسی كه ویرا وسوسه طهارت باشد كه بدان سبب نماز از وقت بیفكند، و مادر و پدر و رفیق را سخن درشت گوید، و گمان بعید اندر نجاست آب بنزدیک وی قریب بود، و چون فرا لقمه رسد پندارد همه چیزی حلالست، و باشد كه از حرام محض حذر نكند، و پا بی پا حبله [پاپوش- كفش] بر زمین ننهد و حرام محض همی خورد، و سیرت صحابه فراموش كند؛ و عمر- رضی الله عنه- گفت: هفتاد بار از حلال دست بداشتم از بیم آنكه اندر حرام نیفتم، و با این بهم از سبوی پیر زنی ترسا طهارت كرد، پس این قوم احتیاط لقمه با احتیاط طهارت آورده اند و باشد كه اگر كسی جامه كه گازر شسته بپوشد پندارند كه گناهی عظیم است، و رسول- علیه السلام- جامه كه كفار بهدیه فرستادندی اندر پوشیدی، و هر جامه كه از غنیمت كفار بیاوردندی در پوشیدی او و صحابه، و هرگز كس حكایت نكرد كه بر آب برآورندی، بلكه سلاح كفار بر میان بستندی و با آن نماز كردندی و نگفتندی كه باشد كه آب فرا آهن داده باشند یالک [ماده چسبنده ای كه با آن دسته شمشیر را بچسبانند] اندر وی كرده باشند یا پوست كه پیراسته باشند بشرط نماز نكرده باشند،