طبقه چهارم توانگران و ارباب اموال اند، و اهل پندار و غرور اندرین بسیارند: گروهی مال بر مسجد و رباط و پل خرج همی كنند، و بود كه از حرام خرج كرده باشند، و فریضه آنست كه با خداوند دهند، اندر عمارت همی كنند تا معصیت زیادت شود، و پندارند كه كاری بكردند، و گروهی از حلال خرج كنند بر عمارت خیر ولیكن مقصود ایشان ریا باشد، اگر یک دینار خرج كنند چنان خواهند كه نام خویش بر خشت پخته برانجا نویسند، و اگر گویند منویس یا نامی دیگر بنویس كه خدای تعالی خواهد دانست كه اینكه كرده است، نتواند شنید، و نشان این آن باشد كه اندر قرابات و همسایگی وی كس باشد كه بیک نان محتاج بود و درویشان باشند و آن بدیشان فاضلتر بود و نتواند داد، كه بر خشت پخته اندر پیشانی وی نتواند نوشت: «بناه الشیخ فلان اطال الله بقاه» [اینجا را فلان كس ساخت، خدا عمرش دراز كناد].

هر كه اندر دوام توبه وی بر گناهی بود باید كه بزودی بكفارت و بتدارک آن مشغول شود، و آثار دلیل كند بر آنكه هشت كار است كه چون پس از گناه برود كفارت گناه بود؛ چهار اندر دلست: یكی توبه یا عزم اندر توبه، و دوستی آنكه دیگر بار آن نكند، و بیم آنكه بر آن معاقب باشد، و امید عفو؛ و چهار بتن است: یكی آنكه دو ركعت نماز بكند و پس از آن هفتاد بار استغفار كند و صد بار بگوید سبحان الله العظیم وبحمده، و صدقه بدهد آن مقدار كه تواند، و یک روز روزه دارد، و اندر بعضی آثارست كه طهارتی نیكو بكند و اندر مسجد شود و دو ركعت نماز بكند؛