بر بلا نیز شكر باید كرد - ۲

پنجم آنكه سبب ثواب آخرت باشد از دو وجه: یكی آنكه ثواب بزرگ بود چنانكه در اخبار آمده است، و دیگر آنكه سر همه گناهان الفت گرفتن است با دنیا چنانكه دنیا بهشت تو شود و رفتن بحضرت الهیت زندان تو شود، و هر كرا در دنیا ببلاها مبتلا كردند دل وی از دنیا نفور شود، و هیچ بلا نیست كه نه تادیبی است از حق تعالی، و اگر كودک عاقل بود، چون ویرا ادب كنند بداند كه فایده آن بسیار بود. و در خبرست كه: «خدای تعالی ببلا دوستان خویش را تعهد كند، چنانكه شما بیمار را بشراب و طعام تعهد كنید». و یكی رسول را- صلوات الله علیه- گفت كه مال من ببردند، گفت: «خیر نیست در كسی كه مال وی نشود و تن وی بیمار نگردد، كه خدای تعالی چون بنده ای را دوست دارد بلا بر وی ریزد»، و گفت: «بسیار درجاتست در بهشت كه بنده بجهد خویش بدان نتواند رسید، خدای تعالی ویرا ببلا رساند».

عمر بن عبدالعزیز پسر خویش را بیمار دید بر خطر مرگ، گفت ای پسر تو از پیش برو تا در ترازوی من باشی كه من دوستر دارم از آنكه من در ترازوء تو باشم، گفت: ای پدر من آن خواهم كه تو دوستر داری. ابن عباس را خبر دادند كه دخترت بمرد، گفت: إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ، عورتی بپوشید و مونتی كفایت كرد و ثوابی نقد گشت، پس برخاست و دو ركعت نماز كرد و گفت: چنین فرموده است كه: «اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَوٰةِ» [از شكیبائی و نماز یاری جوئید] ما هر دو بجا آوردیم. و حاتم اصم گفت: خدای تعالی در قیامت بچهار كس بر چهار گروه جت كند: بسلیمان بر توانگران، و بیوسف بر بندگان و بعیسی بر درویشان، و بایوب بر اهل بلا. این قدر از علم شكر كفایت بود درین كتاب، وَاللهُ اَعْلَمُ بِالصَّوَابِ.