شرط ششم – دو خطبهٔ است پیش از نماز، و هر دو فریضه است، و نشستن میان دو خطبه فریضه است، و بر پای بودن در خطبه فریضه است. و در خطبه اول چهار چیز فریضه است: تحمید [حمد خدا گفتن] – والحمد لله كفایت بود -، و صلوات دادن بر رسول – علیه السلام – و وصیت بتقوی اوصیكم بتقوی الله [سفارش میكنم شما را بپرهیزگاری خدا] كفایت بود، و یک آیت از قرآن؛ و در خطبهٔ دوم همین فریضه است، لیكن بدل آیت از قرآن دعا فریضه است.

و بدانكه این نماز بر كودكان و زنان و بندگان و مسافران واجب نیست. و روا باشد دست بازداشتن [خودداری كردن] بعذر گل و باران و بیمار داری – چون بیمار را دارندهٔ دیگر نبود – لیكن اولیتر آن بود كه نماز پیشین پس از آن كنند كه مردمان از جمعه فارغ شوند.

بدانكه چهار ادبست اندرین:

ادب اول- آنكه قصد بكند كه بوقت طعام در نزدیک كسی نشود، كه در خبرست كه: «هر كه قصد طعام كسی كند نا خوانده، اندر آمدن فاسق است، و در خوردن حرام خواره»، اما اگر باتفاق فراز رسد، بی دستوری نخورد، و اگر گویند بخور- و داند كه از دل نمی گویند- هم نخورد كه نشاید، ولیكن تعللی كند و بتلطف دست بدارد؛ اما اگر قصد كند بخانهٔ دوستی كه بر وی اعتماد دارد، و از دل وی آگاه بود، روا باشد، بلكه میان دوستان این سنت است.