و این امر اباحت ست بعد از تحریم بیع واذكروا الله كثیرا لعلكم تفلحون و یاد كنید خداوند را بسیار تا شایسته فلاح و نجات گردید و این نیز امر اباحت ست ابن عباس رضی الله عنهما میگوید اگر میخواهی بیرون رو و اگر میخواهی نماز كن تا نماز دیگر و اگر میخواهی بنشین در هدایه فقه و عامه كتب فقهی می آرد كه آن ندا كه حرام كننده بیع است ندای اول ست و اگر دران وقت بیع كنند منعقد میشود زیرا كه نهی تنزیه است نه نهی تحریم اما بایع و مشتری عاصی باشند بارتكاب نهی و صحیح است در نافع و منافع میگوید معتبر بانگ نماز اول ست كه بعد از زوال گفته آید هر جا كه گفته آید برابرست كه پیش منبر باشد یا برزو را باید كه مردمان ترک بیع كنند و متوجه گردند بسوی جمعه.

چون معلوم شد كه بر هر كسی آموختن آن علم واجب است كه در راه معاملت ویست، بدانستی كه عامی پیوسته در خطر باشد، كه ویرا كاری در پیش آید و بنادانی بكند كه نداند كه اندر آن حكمتی هست، و بدین معذور نباشد: هرگه كه حاجت بدان غالب بود و نادر نباشد. مثلا كسی در حال حیض مباشرت كند یا پس از حیض پیش از سر شستن، و گوید كه این علم ندانستم: معذور نباشد.

و از زنی كه پیش از صبح پاک شود، و نماز شام و نماز خفتن قضا نكند، كه نیاموخته باشد، یا مردی كه زن را در حال حیض طلاق دهد و نیاموخته باشد كه حرام است: معذور نباشد. و با وی گویند: ترا گفته بودیم كه طلب علم فریضه است، از این فریضه چرا دست بداشتی تا در حرام افتادی؟ مگر كه واقعهٔ نادر باشد كه افتادن آن متوقع نبود: آنگاه معذور باشد.