در بیان چیزهایی كه نماز را تباه كند و چیزهایی كه نماز را تباه نكند - ۵

و اگر در نماز نام خدای تعالی شنید جلّ جلاله گفت نماز او تباه نشود و اگر در نماز نام رسول شنید و گفت كه ﷺ نزدیک ابوحنیفه و محمد تباه شود نماز او و نزدیک ابویوسف نشود و اگر امام در نماز برخواند كه (أَلَیْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَیٰ أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَیٰ القیامة:۴۰) جماعتی گفت بلی قادر بقول بعضی مشایخ نماز تباه شود و بقول بعضی تباه نشود امّا اگر (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ اٰمَنُوا) خواند جماعتی گفت لبّیک اللّهمّ لبّیک خواجه امام فخرالدین میگوید كه نماز تباه نشود و شیخ برهان الدین میگوید كه نماز تباه شود و اگر كسی كتابی در پیش خود نهاد و نماز میگزارد و برخواند (یَا یَحْیَی خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ) و یحیی نام آنكس است كه در پهلوی وی است و نیت آن گزارنده آن باشد كه آن یحیی نام آن كتاب را بردارد باتفاق نماز او تباه شود و اگر خبری آوردند كه فلان كس بمرد نماز گزار در نماز گفت كه (إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ) بروایت درستر ابوحنیفه و محمد آنست كه نماز تباه شود و نزدیک ابویوسف تباه نشود و این وقتی باشد كه مراد او جواب دادن باشد اما اگر مراد او جواب دادن نباشد بیان حال خود باشد باتفاق تباه نشود و اعتبار درین مسئلها كه گفته شد نیت گوینده را است اگر نماز گزارنده میخواست كه بكاری فرماید یا از كاری باز دارد نماز او تباه شود اما اگر چنانكه اگر گربه گوشت میبرد او در نماز قراءت بلند برخواند تا آواز او بشنوند و نگذارند كه گربه گوشت ببرد ویا بچه بسوی آتش میرود او بلند برخواند تا بچه را از آتش باز دارند یا كسی او را آواز میدهد و بر نیت جواب بلند برخواند بر نیت آن كه بدانند كه وی در نمازست نماز تباه نشود از برای آن كه در مسجدهای آذینه آواز بلند میكنند تا معلوم شود كه در نماز اند