در بیان كردن امر معروف و نهی منكر و نگاه داشتن فرمان خدای تعالی و درستی عزم در كار و استقامت آن - ۷

همچنین مرد مسلمان بهیچ حال بی علم نتواند بود لابد علم بباید در جمله مقامات همچنانكه تا مرد را جانست از نان چاره نیست حق سبحانه وتعالی ما را گفت (فَاقْرَوُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْاٰنِ* المزمل:۲۰) گفت قرآن بر خوانید در نماز آنچه شما را آسان تر آید نگفت سرود بر گویید آنچه شما را خوشتر آید و تا نماز بر نخیزد علم شریعت بر نخیزد كس هست كه هزار بیت بر زلف و خال و قد و بالا و رخ و موی و خط مشكین بر گوید و دعوی آن می كند كه این همه سماع می كنم و اگر فرا وی گویی كه در دو ركعت نماز فریضه چیست و سنت و فضائل چیست گوید ای مرد چون افتادی بسر من برو كه من سر این ندارم ای مسلمانان چنین اهل صلاح را چه گویم من چنین كس را بجز احمق دیو برده ندانم و راه زنی دانم كه راه خدای خراب می كند و مسلمانانرا در وزر و وبال می افكند و احمقتر ازو آنكس را دانم كه او را أهل صلاح داند و گویم هر كه عاقل و بالغ است و در دائره اسلام است علم شریعت در وی فریضه است و اگر نداند در خدای عاصی است و اگر گوید نباید دانست كافر است اگر آنكس این می داند از دو بیرون نیست یا عاصی یا كافر است و من از چند تن دیدم كه می گفتند كه صاحب كرامت اند چون بنگریستم نه الحمد راست بر توانستند خواند و نه علم وضو و نماز و روزه و اغتسال و نه هیچ فریضه و سنت دانستند چون آموختن بر ایشان عرضه كردم ایشانرا دران هیچ جدی ندیدم كه كردند من دران كار سخت فرو ماندم تا احمقتر كه گوید كه صاحب كرامت است یا آن دروغ زن تر كه می گوید كه من دیدم تا این چیست كه در میان امت محمد صلی الله علیه وسلم افتاده است از عظیم فتنه كه اینست بار خداوندا باصلاح آر و همه را توبه نصوح كرامت كن یا ارحم الراحمین ویا خیر الناصرین وبالله التوفیق.