هشتم- آنكه توبه كند و از مظالم بیرون آید، و دل بكلیت بحق تعالی برد: كه بیشتر دعا كه رد افتد، از غفلت دلها بود و ظلمت معصیتها.

و كعب الاخبار میگوید: «قحطی بود در زمین بنی اسرائیل، موسی -علیه السلام- با جملهٔ امت باستسقا [طلب آب: نماز طلب باران] شدند سه بار، و اجابت نیفتاد، پس وحی آمد بموسی -علیه السلام- كه: در میان شما نمامی است و تا وی توبه نكند اجابت نكنم، گفت: بار خدایا آن كیست تا او را از میان بیرون كنیم، گفت: من از نمامی منع میكنم، نمامی چون كنم؟! موسی گفت: توبه كنید از سخن چینی، همه توبه كردند و باران آمده گرفت».

و مالک بن دینار گوید: «در بنی اسرائیل قحطی بود، دو بار باستسقا شدند، اجابت نیفتاد، پس وحی آمد بپیغامبر ایشان كه: ایشانرا بگوی كه بیرون آمده اند و دعا میكنند با كالبدهای پلید و شكمهای پر حرام و دستهای بخون ناحق آلوده: بدین بیرون آمدن خشم من زیادت شد و از من دور گشتید».

بدانكه خدای تعالی می گوید: «یا ایها الرسل كلوا من الطیبات واعملوا صالحاً یا رسولان، آنچه خورید حلال و پاک خورید، و آنچه كنید از طاعت، شایسته كنید»، و رسول -علیه السلام- برای این گفت كه: «طلب حلال بر همه مسلمانان فریضه است»، و گفت: «هر كه چهل روز حلال خورد- كه بهیچ حرام نیامیزد- خدای تعالی دل ویرا پر نور كند، و چشمهاء حكمت از دل وی بگشاید- و در یک روایت- دوستی دنیا از دل وی ببرد».