در بیان چیزهایی كه نماز را تباه كند و چیزهایی كه نماز را تباه نكند - ۳
اما در (صلوة مسعودی) آورده كه هر كاری كه در بیرون نماز بیک دست توان كرد اگر در نماز بهر دو دست كند نماز تباه نشود چنانكه میان كشادن و بند شیب جامه كشادن و كلاه بر سر نهادن و مانند این و هر كاری كه در بیرون نماز بدو دست می باید كرد چنانكه جهد كند در نماز و بیک دست كند نماز تباه شود چنانكه دستار بستن و میان بستن و آنچه مانند این باشد و اگر موضعی را در نماز در هر ركنی یكبار یا دو بار بخارد نماز او تباه نشود و اگر مردی در نماز بود عورتی او را بوسه داد اگر تمكین كند نماز تباه شود و اگر روی خود را ترش كند و خود را ازو در كشد تباه نشود و اگر مادر بچه از پستان او شیر خورد نماز او تباه شود و اگر در نماز بود و بچه از پستان وی شیر خورد نماز او تباه نشود و شمس الائمه گفته كه هر فعلی كه نماز گزار بكند كه اگر كسی او را میبیند گمان برد كه او در نماز نیست نماز تباه كند و در (هدایه) آورده كه اگر كسی در نماز سخن كند یا بقهقهه بخندد نماز تباه شود و اگر قرآن از مصحف خواند نزدیک ابویوسف و محمد نماز تباه شود و نزدیک ابوحنیفه تباه نشود و در (جامع صغیر) آورده كه اگر پرسید در نماز از كسی كه در خداوندی هیچ شریک هست یا نی او در جواب گوید كه لا اله الّا الله و اگر كسی بیرون نماز خدای را بصفتی یاد كند لایق حضرت او نباشد نماز گزارنده در جواب او گوید سبحان الله یا خبری بدو آوردند كه فلان مسافر از سفر باز آمد گوید الحمد لله یا گویند كه فلان دشمن تو فوت شد در جواب گوید لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ اِلَّا بِالله نزدیک ابوحنیفه و محمد درین همه تباه شود و نزدیک ابویوسف تباه نشود از برای آنكه این سخن آدمی نیست و ابوحنیفه و محمد میگویند كه در معنی سخن آدمیست و جواب سوال است و اگر اوّل نماز در نیافته است یا امام بفراموشی سلام داد