و گفت: «یكبار مردی همی خرامید و جامهٴ فخر پوشیده بخویشتن فرو نگریست، حق تعالی ویرا بزمین فرو برد و هنوز می شود تا بقیامت»، و گفت: «هر كه بزرگ خویشتنی كند و اندر زمین بخرامد، و خدای تعالی ویرا بیند پس روز قیامت خدایرا بیند با خویشتن بخشم». و محمد بن واسع یكبار پسر را دید كه همی خرامید ویرا آواز داد و گفت: دانی كه تو كیی؟ مادرت را به دویست درم خریدم و پدرت چنانست كه اندر میان مسلمانان هر چند چون وی كمتر باشد بهتر باشد؟ و مطرف بن محمد مهلب را دید كه همی خرامید، گفت: یا بندهٴ خدای، خدای تعالی اینچنین رفتن را دشمن دارد، گفت: هان مرا نمی دانی؟ گفت: دانم، اول آبی گنده، آخر مرداری رسوا، اندر میانه حمال پلیدی.

بمیر محمد ابراهیم ولد سیادت دستگاه میرمحمد نعمان در ترغیب بر تحصیل رابطه و فنا فی الشیخ و اتباع سنت و اختیار صحبت شیخ كامل وفنا فی الله كه قدم اول این راه است بسم الله حامدا الله العظیم و مصلیا علی رسوله الكریم سیادت و نقابت پناها در طریقه ما مدار وصول درجه كمال مربوط برابطه محبت است بشیخ مقتدا طالب صادق از راه محبتی كه بشیخ دارد اخذ فیوض و بركات از باطن او مینماید و بمناسبت معنویه ساعة فساعة برنگ او میبرآید گفته اند فنا فی الشیخ مقدمه فنای حقیقی است ذكر تنها بی رابطه مسطوره و بی فنا فی الشیخ موصل نیست ذكر هر چند از اسباب وصول است لیكن غالبا مشروط برابطه محبت و فنا در شیخ است آری این رابطه تنها با رعایت آداب صحبت و توجه و التفات شیخ بی التزام طریق ذكر موصل است و در سلوك و تسلیك اختیاری كه بطرق دیگر وابسته است