با الله تعالی بدون صوت و حرف گفتگو كرد. الله تعالی را تسبیح، حمد و ثنا نمود. به شرف و اكرامات مظهر گردید. پنجاه نماز را بر او و امت او فرض نمودند و با اشاره حضرت موسی علیه السلام برای تخفیف آنها عروج و نزول نمود و آنها را به پنج فرض رسانید. بعد از این مسافرت طولانی و بعد از آنكه غرایب فراوان را دید و شنید با هزاران خلعت و تشریف و تكریم، بخوابگاه خود عودت فرمودو خوابگاهش هنوز گرم بود.

فرش ابریشمین و مجمره و گلاب دان سیمین و پرده های آویخته كه بر آن صورت بود اما صورت بر فرش و بالش روا بود، و مجمره بر صورت حیوان منكر بود اما سماع رود و نظارهٴ زنان در مردان جوان تخم فساد بود، و حسبت برین همه واجب آید. و اگر نتواند بیرون آمدن واجب بود: احمد حنبل برای سرمه دانی سیمین كه بدید، برخاست و بیرون آمد؛ و همچنین اگر در مهمانی مردی بود كه جامهٴ دیبا دارد یا انگشتری زرین، نشاید آنجا نشستن، و اگر كودكی ممیز جامهٴ ابریشمین دارد هم نشاید: كه این حرامست بر ذكور امت، چنانكه خمر حرام است، و نیز چون خو فرا كند، شره آن بعد از بلوغ بر وی بماند، اما چون ممیز نبود و لذت آن در نیابد، مكروه بود، ولیكن همانا بدرجهٴ تحریم نرسد.

و اگر در مهمانی مسخرهٴ باشد كه مردمانرا بفحش و دروغ بخنده آورد، نشاید نشستن با او. و تفصیل منكرات بسیار است: چون این بدانستی منكرات مدارس و خانگاهها و مجلس حكم و دیوان سلطان و غیر آن برین قیاس كن.