پیدا كردن درجات كبر - ۲

چنانكه گفت: « سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ» گفت: "متكبرانرا راه ندهم تا آیات حق ببینند".درجه سوم آن بود كه بر بندگان تكبر كنند و بچشم حقارت نگرند و سخن ایشان قبول نكنند و خود را بهتر شناسند و بزرگتر دانند، و این اگر چه دون آن دو درجه است ولیكن عظیم است از دو سبب: یكی آنكه بزرگی صفت خدای تعالی است، بنده  ضعیف عاجز را كه از كار وی هیچ بدست وی نیست او را بزرگی از كجا رسد تا خویشتن را كسی داند؟ و چون خویشتن را بزرگ داند خدای را اندر صفت وی منازعت كرده باشد، و مثل وی چون غلامی بود كه كلاه ملک بر سر نهد و برتخت نشیند، نگاه كن كه چگونه مستحق مقت و عقوبت بود و از این گفت حق تعالی: "العظمه ازاری والكبریاء ردانی فمن نازعنی فیها قصمته" فرمود: «عظمت و كبریا صفت خاص منست، هر كه با من درین منازعت كند ویرا هلاک كنم»، پس تكبر بربندگان هیچ كس را نرسد جز آفریدگار را، اگر بنده  وی بریشان تكبر بكند منازعت كرده باشد، چون كسی كه غلامان خاص ملک را خدمت فرماید كه آن جز بملک لایق نباشد و سبب دیگر آنست كه این كبر مانع بود از آنكه حق قبول كند از دیگران، تا قومی كه بدین صفت باشند اندر مسائل دین مناظره همی كنند، چون حق پیدا شود بر زبان یكی آن  دیگران را كبر بران دارد كه انكار كنند و قبول نكند، و این اخلاق منافقانست و آن كافران، چنانكه گفت: " لَا تَسْمَعُوا لِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ"، و چنانكه میفرماید: " وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ– چون وی را گویند كه از خدای بترس، بزرگ خویشتنی و عزت بدان دارد وی را كه بر معصیت اصرار كند".