توبه و ندامت بر ذنوب - ۲

چنانكه در ریاض الصالحین آورده است امام محی الدین نواوی رحمة الله و جای دیگر فرموده الله تعالی يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا یعنی ای بندگان كه ایمان آورده اید باز گردید بخداوند تعالی بازگشتن راست خالص دو زنده مر دریدگیهای دین را بر وجهی كه پیش بان گناه بازنگردید و این روایت در مستخلص ست در تفسیر وسیط می آرد بروایت عكرمه از ابن عباس از معاذ جبل رضی الله عنهم كه سوال كرد از رسول علیه السلام كه یا رسول الله صلی الله علیه وسلم توبه نصوح كدام ست فرمود آنكه توبه كند توبه كننده پس بازنگردد بگناه همچنانكه بازنگردد شیر به پستان عسی ربكم ان یكفر عنكم سیاتكم ویدخلكم جنات تجری من تحتها الانهار یعنی چون شما توبه نصوح كنید خداوند و پروردگار شما از شما  درگذارد و مكفر گرداند بدیهای شما را و درآرد شما را به بوستانهای بهشت كه میرود از زیر درختان آن و كوشكهای آن جویهای آب و شیر و خمر بهشتی و عسل مصفی پس در توبه وعده است از خداوند تعالی بغفران سیات و درآوردن بجنات و این معنی موجود موعودست و از كرم حق بدیع و مستحیل نیست و رحمت حق سبقت گرفته است بر غضر وی چنانكه فرمود سبقت رحمتی علی غضبی كفر صد ساله و هزار ساله را بیک كلمه توحید و بیزار شدن از دین باطل می آمرزد گناه مؤمن از كفر كافر بدتر نیست اگر بیک پشیمانی گناه همه عمر او را بیامرزد از كرم وی هیچ عجیب و غریب نباشد جهد كن تا توبه ات نصوح باشد