توبه و ندامت بر ذنوب - ۳
شعر گر توبه نصوح باشد # زان توبه ترا فتوح باشد #
در صحیح مسلم می آرد بروایت ابن عمر رضی الله عنه كه گفت از رسول علیه السلام شنودم كه فرمود يَا أَيّهَا النَّاس تُوبُوا إِلَى ربکم فَإِنِّي أَتُوب الی الله فِي کل يَوْم مِائَة مَرَّة یعنی ای مردمان بازگردید بپروردگار خود و ازانچه نباید و نشاید توبه آرید بدرستیكه من توبه میكنم و بخداوند بازمیگردم در هر روزی صد بار یعنی من با وجود آنكه صاحب رسالتم و از كل معاصی معصومم در هر روزی صد باز توبه میكنم از خوف آنكه مبادا از من سهوی در وجود آمده باشد یا آید كه حضرت عزت را نشاید لاجرم شما كه غرقه دریای اهوائید و آلوده اخلاق ذمیمه اید و خطر زوال ایمان دارید بتوبه و استغفار سزاورتر باشید مثنوی
زچنگال گنه كن بانگ آشوب# در رحمت بدست توبه میكوب#
باب توبه كن جرم گنه پاک# كه زهر آمد گناه و توبه تریاک#
و بعضی شارحان حدیث چنین گفته اند كه كار رسول علیه السلام با حق در ترقی بود چون او را مقامی دست دادی و بران فرود آمدی بعد ازان مقام عالی تر از مقام اول را بدادی ازان مقام فروتر بمقام عالی تر بازگردیدی این بوده است بازگشت رسول علیه السلام و توبه ایشان با الله تعالی چنانكه فرمود رسول علیه السلام لی مع الله وقت دران وقت بجبرئیل نپرداختی و گاهی با حفصه و زینب ساختی