توبه و ندامت بر ذنوب - ۶

ابوتراب میگوید درین ذوق و حالت بودم كه از خانه دیگر آواز دخترک نارسیده خود شنیدم كه میگریست گفتم ای فرزند چه چیز گریانید ترا گفت ای پدر مرا در خواب نمودند كه در فلان محله جوان توبه كاری وفات یافته هر كرا نظر بر جنازه وی افتد هر حاجت كه از حق تعالی بخواهد روا گرداند ای پدر هرگز دستوری بیرون رفتن نخواستم اكنون میخواهم اجازت دهی تا بروم و جنازه جوان را به بینم و از خداوند خود را و بندگان او را درخواهم او را اجازت دادم و یقین من زیادت شد از خانه بیرون آمدم تا مردمان را از جوان خبر دهم ضعیفه صالحه بود كه مدتی هفتاد سال بعبادت حق مشغول بود دیدم كه عصا میزد و می آمد چون نظر وی بر من افتاد گفت ای ابوتراب دیدی كه رحمت حق چها كرد جوان فاسقی كه او را از محله بیرون میكردند از بسیاری فسق وی امشب وفات یافته و او را در سلک اولیا درآورده اند مرا در خواب نمودند كه هر كس بجنازه وی حاضر شود آمرزیده گردد و یكی دیگر از متقیان را نیز مثل این نمودند در خواب و مرا خبر داد مردمانرا ازانحال آگاه كردم اهل شهر بیكبار بیرون آمدند و بر جنازه جوان نماز كردیم و با عزاز و اكرام تمام او را دفن كردیم تا بدانی كه بیک ناله سحر و بیک آه پشیمانی گناه همه عمر را آمرزند و برین درگاه كسی را جای نومیدی نیست زیرا كه از لئیم نومید شوند نه از كریم قطعه

نیاز خویش بدرگاه كردگاری بر # كه لطف یار نگیرد بقبح كردارت #

اگر هزار گناه از تو در وجود آید # در قبول كشاید هزار و یكبارت #