در بیان فریضهای نماز - ۳

و اگر تر باشد سه بار آب بر آن برانند پاک شود و اگر پلاسی پلید شود اگر آن پلید را بشویند بعد ازان پلاس را یک شب یا یک روز در جوی آب روان بنهند تا آب بر آن پلاس بگذرد پاک شود و هم در (فتاوای ظهیری) آورده كه هر چیزی را كه پاره كنی دو شود چنانكه تخته اصطبر باشد كه اگر آن تخته را بدو باز برند دو تخته شود اگر یک روی چنین تخته و آنچه مانند این تخته باشد پلید شود بر دیگر روی پاک نماز بگزارند روا باشد و اگر سنگی یا خشتی كه از زمین جدا باشد پلید شود تا نشویند پاک نشود و اگر در زمین نشانند تبع زمین شود و زمین چون خشک شود پاک شود و سنگ و خشت چون خشک شود پاک شود چون بر وی نشان پلیدی باقی نماند و اگر پوستی باشد یک روی پاک و یک روی پلید بران روی كه پاكست نماز گزارند روا باشد بقول شیخ ابوالحسن امّا بقول شیخ برهان الدین روا نباشد و اگر جامه باشد دو تو یک تو پاكست و یک تو ناپاک اگر بران توی پاک نماز بگزارد بقول محمّد روا باشد و بقول ابویوسف روا نباشد و این روایت در (منظومه) است و علما را درین مسئله اختلاف است و اگر جامه دو تو نكنده كرده باشند و یک روی ناپاک بر آن روی كه پاک باشد نماز گزارند روا نباشد باتفاق و اگر این جامه بی نكنده باشد بران روی كه پاک باشد باتفاق نماز روا باشد و اگر جامه ایست دو تو بر یک تو كمتر از درمی نجاست رسیده و از دیگر روی بیرون نیامده اگر هر دو روی جامه فراهم گیرند زیادت از درمی باشد بقول بعضی بر وی نماز روا باشد امّا صحیح آنست كه روا نباشد و در (نوادر فقه) آورده كه روا باشد نزدیک ابویوسف و اگر كمتر از درمی تن یا جامه پلید بود نزدیک ابوحنیفه و ابویوسف و محمّد روا باشد و نزدیک شافعی روا نباشد مگر در چیزی كه جامه را ازان نگاه نتوان داشت چنانكه خون كیک و مكس كه از نجاست برخیزد و بر جامه نشیند نزدیک امام شافعی هم روا باشد و اگر جامه ایست دو تو بر یک تو زیادت از یک درم نجاست رسیده و بر روی دیگر كمتر از درمی نجاست بیرون آمده بران روی كه كمتر از درمی باشد نماز روا باشد