در بیان فریضهای نماز - ۴

و بقول محمّد و ابویوسف روا نباشد و اگر در پوشد و بدان جامه نماز بگزارد باتفاق روا نباشد و اگر نهالی ایست كه اوره و آستر هر دو پاكست و آگین پلید و اگر سختی زمین بپیشانی او رسد بر آن نهالی باتفاق نماز او روا باشد و اگر مصلّی بغایت تنگ باشد چنانكه اگر ویرا بر بالای چیزی كه اندازند آن چیز از زیر مصلّی بنماید اگر بر زمین پلید اندازد و بر آن نماز گزارد بقول امام فخرالدین روا باشد و بقول برهان الدین روا نبود و اگر سه كس بر یک مصلّی سه نماز را امامت كردند نماز پیشین و نماز دیگر و نماز شام بعد از نماز شام برین مصلّی زیادت از درمی خون دیدند قیاس آنست كه هر كدام را كه متّهم كنند كه این خون از وی بوده او با قوم خود نماز باز گزارد و اگر معلوم نمیشود كه از كدام امام بوده نزدیک ابوحنیفه آنست كه امام نماز دیگر و نماز شام با قوم خود این هر دو نماز باز گزارند و صحیح اینست و در (صلوة مسعودی) [مؤلف (صلوة مسعودی) ركن الدین مسعود بن حسین سمرقندی توفی سنة ۵۲۰ ه. [۱۱۲۶ م.]] آورده كه بر بوریای مسجد مصلّی انداختن كراهیت بود از برای آنكه رسول ﷺ فرمود كه نماز بر چیزی گزارید كه بر زمین نزدیكتر بود تا فاضلتر بود و علماء ماوراء النّهر گفته اند كه بر بوریای مسجد مصلّی انداختن مكروهست و گفته اند كه این طریق مبتدعانست و سجده بر خاک كردن فاضلتر است از برای آنكه زاهد صحابه عبدالله بن عمر بود و فقیه عبدالله بن مسعود رضی الله عنهم اجمعین چون ایشان هر دو به سفر رفتندی و در كشتی نشستندی خاک با خود در كشتی بردندی و بریختندی و بران خاک در نماز سجده كردندی پس ایشانرا گفتند كه چرا بر خاک سجده میكنید گفتند كه ما را از خاک آفریده اند و باز بخاک خواهیم رفت و دوست داریم كه بر خاک سجده كنیم اما پوشیدن عورت فریضه است از برای آنكه خدای تعالی فرموده است كه ای فرزندان آدم بگیرید زینت خود را نزدیک هر مسجدی یعنی بپوشید عورت خود را در وقت هر نمازی كه می گزارید و رسول ﷺ فرمود هر مردان و زنان رسیده را بپوشیدن عورت خود.