پیدا كردن تفكر در عجایب خلق خدای تعالی - ۲

چنانكه گفت: وكاین من آیة فی السموات والارض یمرون علیها وهم عنها معرضون [و چه بسیار بر نشانهای آسمان و زمین میگذرند و بدانها توجهی ندارند؟] و گفت: «اولم ینظروا فی ملكوت السموات والارض وما خلق الله من شیئ [چرا نمینگرند در ملكوت آسمان و زمین و در آنچه خداوند آفریده است؟!]» و گفت: «ان فی خلق السموات والارض واختلاف اللیل والنهار...الایة»، و چنین آیات بسیارست، پس اندرین آیات تفكر كن: آیت اول كه بتو نزدیكترست تویی و از تو عجب تر بر روی زمین هیچ نیست و تو از خود غافل، و منادی همی آید كه: «بخویشتن فرو نگرید تا عظمت و جلال ببینند- وفی انفسكم افلا تبصرون» پس در ابتدای خویش تفكر كن كه از كجایی، كه اول ترا از قطره ای بیافریده اند و آن آب را قرارگاه اول پشت پدر و سینهٔ مادر كرد، پس آن تخم آفرینش تو ساخت، پس شهوت را بر نر و ماده موكل كرد، و از رحم مادر زمین ساخت و از آب پشت مرد تخم ساخت، و شهوت را بر هر دو موكل كرد تا تخم در زمین افكند، پس از خون حیض آب آن تخم ساخت و ترا از نطفه و خون حیض بیافرید، اول پاره ای خون بسته گردانید كه آنرا علقه گویند پس گوشت گردانید كه آنرا مضغه گویند، پس جان در وی دمید، پس از آن خون و آب یک صفت در تو چیزهاء مختلف پدید آورد چون پوست و گوشت و رگ و پی و استخوان پس ازین جمله اندامهاء تو صورت كرد: سری مدور و دو دست و پای دراز و هر یكی به پنج شاخ بیافرید؛ پس بر بیرون چشم و گوش و دهان و بینی و زبان و دیگر اعضا بیافرید و در باطن تو معده و كلیه و سپرز و رحم و مثانه و رودهٔ بسیار بیافرید هر یكی بر شكلی دیگر و بمقداری دیگر،