در فضل كلمه شهادت و فضیلت ذكر حق جل و علا - ۲

و علامت اخلاص در ذكر آنست كه رسول علیه السلام فرمود واخلاصك بلا اله الا الله ان یحجرك عما حرام الله علیك یعنی اخلاص تو بدین كلمه آنست كه باز دارد ترا از هر چه خداوند بر تو حرام كرده است و حق تعالی نماز و روزه و سایر عبادات را وقت معین كرد اما یاد كرد خود را وقت پدید نكرد بلكه كثرت ذكر فرمود قوله تعالی فاذكروا الله ذكرا كثیرا یعنی یاد كنید خداوند را یاد كردن بسیار جای دیگر فرمود ان فی خلق السموات والارض و اختلاف اللیل والنهار لآیات لاولی الالباب یعنی بدرستیكه در آفریدن آسمانها و زمین و در اختلاف شب و روز نشانیهاست مر اولوا الالباب را یعنی مر خداوند عقل و خرد را اگر تو گوئی كه عاقلان و خردمندان كیانند از برای دفع اشكال تو فرمود الذین یذكرون الله قیاما وقعودا وعلی جنوبهم الآیة یعنی اولوا الباب آن كسانی اند كه دایم بیاد حق تعالی مشغول اند در همه احوال و در همه اوقات و حال آدمی از سه بیرون نیست یا ایستاده است یا نشسته یا تكیه كرده همانا كه لطف خداوند ندا میكند كه ای بنده اگر ایستاده ای بیاد من مشغول باش تا آن زمان كه ترا در موقف حساب بایستانند من ترا بلطف خود یاد كنم و اگر نشسته بیاد من مشغول باش تا چون ترا بر سریر سلطنت بهشت بنشانم برضا و لقای خود ترا یاد كنم و اگر تكیه كردهٔ بیاد من مشغول باش تا دران وقت كه ترا در زندان لحد بخوابانند من ترا برحمت خود یاد كنم پس ای بنده در هیچ حال از ما و از یاد ما غافل مباش كه دل تو مخزن اسرار ماست و ما را با تو كارهاست * * مثنوی:

دل كه با یاد دوست همراه است * از تقاضای اذكروا الله است *

اذكروا الله اگر نفرمودی * زهره یاد او كرا بودی *