مكتوب چهارم
بسم الله الرّحمن الرّحیم الحمد لله وسلام علی عباده الذین اصطفی اما بعد مخدومی مكرمی جناب مولوی محمود شیرازی صاحب سلمه الله تعالی عن جمیع الحوادث و النوائب از فقیر حقیر لا شئ عثمان عفی عنه پس از تسلیم و تكریم آنكه لله الحمد والمنه كه احوال اینجای بهر حال بعون عنایت الٰهی قرین سپاس بی قیاس منعم حقیقی است والمسئول من الله سبحانه سلامتكم وعافیتكم وثباتكم علی الشریعة المرضیة علی صاحبها الصلوة والسلام و آنچه از احوال باطن خویش باختلاف احوال و زمان قلمی فرموده بودند جناب من قصة العشق لا انفصام لها جواب آن مفصلا نوشتن از وجه حرارت نمی شود بدو كلمه اكتفا میرود درین وقت و درین زمان حكیم حقیقی جلّ شانه ببركت پیران كبار علیهم الرضوان بر مرید صادق الاعتقاد موافق صلاح و فلاح اوشان(آنها) افاضه فیض میفرمایند كه شیطان لعین و نفس امّاره هر دو دشمنان قوی بانسان رفیق اند با وجود كه درین وقت با چنین سالک هیچ دغدغه نمی اندازند نكارت و جهالت در طریقه امام ربانی مجدد الف ثانی رضی الله تعالی عنه اواخر مقامات لازمی است و هم امام طریقه فرموده اند كه صحو خالص نصیب عوام است و بی خودی ساذج نصیب ابتران و مجنونان است كار متوسط نصیب كاملان خاصان است الحمد لله كه او تعالی شانه آنجناب را به چنین حالات سرافراز فرمودند باید كه باذكار و افكار حتی الوسع خود اوقات عزیزه را معمور دارند و بمردمان زمانه موافق حدیث شریف و موافق احوال پیران كبار علیهم الرضوان نشست و برخاست سازند و باین و آن اوشان(آنها) نظر نیندازند شیخ عبدالله یافعی مكی [عبدالله یافعی یمنی شافعی در سنة ۷۶۸ هجری قمری [۱۳۶۷ م.] در مكه وفات یافت] در رساله خود نوشته اند كه الاولیاء كالمطر یمطر علی كل شئ قبل اولم یقبل فقط.