در بیان خلل قراءت - ۶

چنانكه (الرَّحْمَنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَی) الرّحمن بنصب خواند و آنكه بدو معنی میگردد چنانكه (وَعَصَی آدَمُ رَبَّهُ) آدم را بنصب خواند و ربّه برفع خواند (وَإِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ) ابراهیم را برفع خواند و ربّه را بنصب خواند و (إِنَّمَا یَخْشَی اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ) الله را برفع و علما را بنصب خواند یا (الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ) بنصب واو خواند یا (وَیُطْعِمُ وَلَا یُطْعَمُ) بر عكس خواند بعضی گفته اند كه درین همه نماز تباه شود امّا تاویل آنكه ابراهیم برفع خواند و ربّه بنصب سوال كرد ابراهیم از پروردگار خود و او اجابت كرد سوال ابراهیم را و تاویل آنكه الله برفع خواند و علما را بنصب معنی چنین باشد كه جزا دهد علما را خدای تعالی بر ترسیدن علما از حضرت خود و تاویل آنكه ربّه برفع خواند و آدم بنصب خواند معنی آن بود كه عفو كرد خدای عزّ و جلّ زلّت آدم را و تاویل خشی الرّحمن برفع خواند و در (فتاوای ظهیری) آورده كه اگر در نماز خطایی خواند كه اگر در بیرون نماز بعمد برخواند كافر نشود چنانكه (إِنَّ الْمُسْلِمِینَ وَالْمُسْلِمَاتِ) بنصب خواند نماز تباه نشود و اگر چنان خواند در نماز كه اگر در بیرون نماز بقصد چنان خواند كافر شود چنانكه (البارئ المصوّر) بنصب واو خواند نماز تباه شود و به نزدیک بعضی از متاخّران نماز تباه نشود درین ها همه گفته شد بهتر آن باشد كه در همه نماز باز گرداند و از (شیخ ابوالقاسم) [مولف (فتاوای مرغینانی) برهان الدین علی فرغانی مرغینانی توفی سنة ۵۹۳ ه. [۱۱۹۷ م.]] نقلست كه اگر نماز بیک وجه فاسد شود ولكن بچند وجه فاسد نشود اگر از برای احتیاط باز گرداند نیكو باشد امّا حكم نكنند به تباه شدن نماز از برای آنكه مردمان مبتلا اند و اگر نماز گزار خطایی خواند یا اعرابی خطا گفت چنانكه به نه وجه فاسد شود و بیک وجه فاسد نشود بر درستئ نماز حكم بكنند و بر تباه شدن نماز حكم نكنند و فتوی برینست