در ثواب نمازبه پای دارندگان و وعید كاهل نمازان - ۲
مذهب امام احمد حنبل (رحمة الله علیه) آنست كه تارک یک نماز را كه عمدًا ترک كرده باشد بكشند و بكفر كشند زیراكه او كافرست و او را نشویند و كفن نكنند و بر وی نماز نكنند و در گورستان مسلمانان ننهند و سر گور وی برنیارند رسن در پای او بندند و چون مردار او را بكشند و در صحرا گوری بكنند و او را در انجا افگنند و خاک بر سر وی كنند و علامت قبر پدید نكنند تا كسی از برای وی تكبیر نگوید و مذهب امام شافعی (رحمة الله علیه) آنست كه هر كس یک نماز را بی عذر شرعی ترک كند او را بكشند اما بحد كشند نه بكفر كه جرم وی جز بشمشیر پاک نمیشود ولیكن حكم وی چون مسلمانان دیگر باشد و این روایت در منظومه است در باب شافعی (رحمة الله علیه) و تارک الصلوة عمدا یقتل اما امام اعظم (رحمة الله علیه) و یكی از اصحاب شافعی رحمهم االله برانند كه تارک نماز را حبس كنند و اورا ادب میكنند تا تن وی خو كند بر نماز گذاردن آنگاه او را از زندان بیرون آرند در زادالمقوین میآرد كه علماء سلف نیشته اند كه هر كس پنج چیز باز گیرد و پنج چیز از وی بازگیرند هر كس زكوة مال بازگیرد حفظ مال از وی بازگیرند و هركس عشر بازگیرد بركت از دخل وی بازگیرند و هركس صدقه باز گیرد تندرستی از وی بازگیرند و هر كس دعا بازگیرد اجابت از وی بازگیرند و هر كس حرص خود از نماز بازگیرد در دم آخر كلمه شهادت از وی بازگیرند نعوذ بالله من ذالك ای درویش خوف خاتمت در پیش داری و بیشتر خطر زوال ایمان در دم آخر میباشد پس ترک نماز سبب زوال ایمان میگردد و بپای داشتن نماز سبب استنارت قلب و وسیلت سعادت دو جهانی میشود