در بیان هشتاد حق كه پدر و مادر را بر فرزند میباشد - ۲

 اما آن ده كه بزبان ست اول آنست كه سخن با ایشان بلطف گوئی و بتواضع قوله تعالی وقل لهما قولا كریما سعید ابن مسیب میگوید قول كریم آنست كه با ایشان سخن چنان گوئی كه بنده جافی ضعیف با خواجه خشمگین قوی گوید دویم آنكه آواز برتر آواز ایشان برنداری سیم آنكه بسیار نگوئی و گستاخی نكنی چهارم آنكه ایشان را بنام نخوانی پنجم آنكه سخن ایشان قطع نكنی یعنی بمیان سخن ایشان در نیائی ششم گفته ایشان رد نكنی هفتم بامر و نهی خطاب نكنی هشتم بانگ بر ایشان نزنی قوله تعالی ولا تنهرهما نهم اف نكنی قوله تعالی فلا تقل لهما اف

حكایت امام حسن بصری (رحمة الله علیه) میگوید اگر فرزند عالم كه او را پدر و مادر كافر باشد و حاجت آید كه آبدان بردارد و چند بار آبدان برداشته باشد اگر اف كند از بوی ناخوشی ایشان همه اعمال وی حبطه شود اما آن ده كه بدل ست اول آنكه با ایشان رحم كند قوله تعالی واخفض لهما جناح الذل من الرحمة دویم آنكه ایشان را دوست دارد كه با وی احسان كرده اند بسیار قوله علیه السلام جبلت القلوب علی حب من احسن الیهما سیم بشادی ایشان شاد شود چهارم بغم ایشان غم خورد و بدرد ایشان دردمند باشد پنجم از بسیار گفتن ایشان بستوه شود ششم بجفای ایشان بر ایشان خشم نگیرد بلكه خوشنود باشد هفتم هر چند حق گذار بود از آزار ایشان ترسان باشد هشتم آنكه نیت دارد كه هرگز ایشان را نیازارد هر چند فرتوت و رنج نمای شده باشد نهم بدل درازی زندگانی ایشان خواهد هر چند از ایشان رنج بیند كه ایشان هر چند رنج دیده اند از وی زندگانی وی خواستند اما آن ده كه بمال ست اول آنست كه ایشان را جامه كند پیش از جامه خویش دویم آنكه ایشان را طعام دهد به از طعام خویش