در ثواب خوشنود داشتن پدر و مادر و عقاب ناخوشنودی ایشان
در تتمة المظهر میگوید اُف در اصل لغت و سنح ناخن و گوش ست در غربیین میگوید هر چه بر آدمی سخت و گران آید اُف له و در وی ده لغت ست اُفَّ و اُفّ و اُفُّ و افـًا و اُفٍ و اُفٌ و اُفـَّة و افة و افة لك قوله تعالی فلا تنهرهما و بانگ بر مزنید و آواز بلند مكنید در خطاب با ایشان بر سبیل استخفاف وقل لهما قولا كریما و سخن نیكو گوئی با ایشان از رفق و لطف و سخن نرم یا خود وقل لهما قول الكرما سخن گوئی با ایشان سخن كریمان قوله تعالی واخفض لهما جناح الذل من الرحمة این امرست آدمی را بتواضع و شفقت بر مادر و پدر یعنی بال شفقت بگسترانید و فرمان بردار و متواضع باشید و دفع مكروهی و ناخوشی كنید از ایشان همچنانكه ایشان كردند و بر شما مشفق بودند در حال خوردگی شما و دفع مكروهی و ناخوشی میكردند از شما وقل رب ارحمهما كما ربیانی صغیرا و دعا كن از برای ایشان یعنی اگر مسلمان اند آمرزش خواه از برای ایشان و و چنان دعا كن در حق ایشان كه حق تعالی فرموده یعنی بگوی رب ارحمهما كما ربیانی صغیرا یعنی ای پروردگار من رحمت كن بر مادر و پدر من همچنانكه ایشان مرا میپروردند و رحم میكردند بر من در حال طفلی و خوردگی من یا معنی آن باشد والله اعلم كه رحم ایشان در دل من بنه همچنانكه رحم در دل ایشان نهادی در حال خوردی و ضعیفی من قوله تعالی ربكم اعلم بما فی نفوسكم پروردگار شما داناتر بآنچه در نفسهای شماست یعنی پوشیده نیست بر خداوند تعالی حال شما ان تكونوا صالحین اگر شما نیكوكار باشید با آبا و امهات خود نیكو حالی بود حال شما و اگر بخلاف این باشد توبه كنید و بخداوند تعالی باز گردید فانه كان للاوابین غفورا بدرستیكه خداوند آمرزنده است مر توبه كاران را قول دیگر در تفسیر مغنی اُف آنست كه چون محتاج باشند ببرداشتن بول و غایط روی بر ایشان ترش مكنید و بینی نگیرید كه ایشان از شما مثل این بسیار دیده اند و پاک كرده و اف نكرده اند