مكتوب سی و چهارم (۳۴) - ۱

بشیخ امان الله نبیره [نبیره بر وزن صغیره فرزند زاد و عموما و بمعنی پسر زاده خصوصا و گاهی دختر زاده را نیز گویند (غیاث)] شیخ حمید بنگالی در نصیحت و ترغیب بر تحصیل معرفت بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله العلیّ الاعلی والصّلوة والسّلام علی رسوله سیّد الوری محمّد المصطفی وعلی آله وصحبه البررة التّقی صحیفه گرامی رسیده خوشوقت ساخت حمدا لله سبحانه كه بعافیت اند و از یاد فقرا فارغ نه اظهار اشتیاق ملاقات نموده بودند الله تعالی بوجه احسن میسّر سازد امید كه نائره این شوق مشتعل شود و نار محبّت سربلند گردد تا از ماسوی بتمام برهاند و رائحه مطلوب بمشام جان رساند بیت: عشق آن شعله است كو چون برفروخت ** هرچه جز معشوق آنرا جمله سوخت ** بر طریقه بزرگان استقامت دارند و جای شانرا نیك نگهدارند و خدمت فقرا و طالبان را بوجه احسن كنند و بر جادّه شریعت محكم باشند و سنّت رسول را صلّی الله علیه وآله وسلّم بدندان گیرند و از بدعت محترز بوند و با مبتدع صحبت ندارند و از وی گریزان بوند (اهل البدعة كلاب اهل النار) شنیده باشند و در طریقه بزرگان امری احداث نكنند كه بركات طریق تا زمانی فائض است كه بامور محدثه آنرا ملوّث نساخته اند و از طلب حق جلّ وعلا باز نه نشینند و بمعرفت او تعالی راه جویند و از هر جا بوئی از این حدیقه دولت بمشام جان برسد از پی آن شوند مطلوب درین نشاه فانیه حصول این دولت است و مقصود از خلقت انسانی تحصیل معرفت است افسوس است كه آنچه از وی [قال الله تعالی (كَلاَّ لَمَّا یَقْضِ مَا اَمْرَهُ**عبس:۲۳)] طلب داشته اند بجا نیاورد و بامور دیگر پردازد. بیت:

ترسم كه یار با ما نا آشنا بماند * تا دامن قیامت این غم بما بماند **