قرآن خواندن

بدانكه قرآن خواندن فاضلترین عباداتست، خاصه كه در نماز بود بر پای ایستاده؛ رسول گفت -علیه السلام-: «فاضلترین عبادت امت من قرآن خواندن است»، و گفت: «هر كه ویرا نعمت قرآن خواندن دادند، و پندارد كه هیچكس را بزرگتر ازان كه وی را داده اند چیزی داده اند، خرد داشته است چیزی را كه حق تعالی آنرا عظیم داشته است!»، و گفت: «اگر بمثل قرآن را در پوستی كنند و در آتش افكنند، آتش گرد آن نگردد»، و گفت: «روز قیامت هیچ شفیع نیست -بنزدیک حق تعالی- بزرگوارتر از قرآن: نه پیمبر و نه فرشته و نه غیر ایشان»، و گفت: «حق تعالی میگوید: هركرا قرآن خواندن از دعا كردن مشغول كند، آنچه فاضلترین ثواب شاكرانست ویرا عطا كنم»، و گفت رسول -علیه السلام- كه: «این دلها زنگار بگیرد همچون آهن»، گفتند: «یا رسول الله! بچه زدوده شود؟» گفت: «بخواندن قرآن و یاد كردن مرگ»، و گفت: «من رفتم و شما را دو واعظ ماندم، كه همیشه شما را پند میدهد، یكی گویا و یكی خاموش: واعظ گویا قرآن است و واعظ خاموش مرگست».

و ابن مسعود میگوید -رضی الله عنه-: «قرآن برخوانید: كه مزد هر حرفی دو حسنه است، و نگویم كه الم یک حرفست، لیكن الف حرفیست و لام حرفی و میم حرفی». و احمد بن حنبل -رضی الله عنه- گوید: «حق تعالی را بخواب دیدم، گفتم: یا رب؟ تقرب بتو بچه چیز فاضلتر؟ گفت: بكلام قرآن؛ گفتم: اگر معنی فهم كنند و اگر نه؟ گفت: اگر معنی فهم كنند و اگر نه».