در بیان نماز جماعت گزاردن - ۴
و در (مختصر ایضاح) [اختصر (شرح كنز الزیلعی) یوسف رازی سنة ۷۷۳ ه. [۱۳۷۱ م.]] آورده و (شرح قدوری) كه هر جراحتی كه بخود قوت ندارد كه برود اگر آنرا بیفشارند برود و اگر نیفشارند نرود بدان وضو تباه نشود و اگر پیشانی و بینی مجروح است چنانكه سجده نمیتواند كرد نزدیک (امام شافعی) [الامام محمد بن ادریس الشافعی توفی سنة ۲۰۴ ه. [۸۱۹ م.] فی القاهرة] رحمه الله قیام و ركوع بكند و سجده باشارت كند و نزدیک علمای ما چون سجده باشارت میكند قیام و ركوع هم باشارت كند و اگر مسلمانی را یک پای نباشد ولیكن میتواند كه آن مقدار كه تكبیر اول بگوید بر پای بایستد اگر نشسته تكبیر اول بگوید روا نباشد و اگر نمیتواند نشسته بگوید روا باشد و در (روضة الفتاوی) آورده كه نماز نافله بجماعت گزاردن مكروهست در روز و شب نزدیک علمای ما و اگر نماز تراویح را زیادت از بیست ركعت بجماعت بگزارد مكروه باشد نزدیک علمای ما و نماز وتر بغیر از ماه رمضان بجماعت گزاردن مكروهست و در (قدوری) میآرد كه نماز وتر در باقی سال بجماعت گزاردن مكروه باشد و در (مبسوط) [مولف (مبسوط) شمس الائمة محمد سرخسی توفی سنة ۴۸۳ ه. [۱۰۹۰ م.]] می آرد كه نماز نافله بجماعت گزاردن مكروه باشد اگر مردمان بخوانند كه بیایند تا نماز نافله بجماعت بگزاریم اما اگر یكدیگر را نخوانند و در یک طرف مسجد بجماعت بگزارند مكروه نباشد و شمس الایمه گفته است كه اگر امام و سه كس دیگر نماز نافله بجماعت بگزارند مكروه نباشد باتفاق و در چهار كس اختلاف كرده اند و در (ذخیره) آورده كه نافله بجماعت گزاردن وقتی مكروه باشد كه یكدیگر را خبر كنند و آواز دهند از برای جماعت گزاردن