اعتقادنامه – ۱
و ركن سیوم اینست كه توتی الزكوٰة بدهی و بمستحقان رسانی بیمنت زكوة را كه در لغت پاک نمودن و ثنا كردن و بصلاح آوردن و بلند شدن است و در شریعت كه تالیست كه از نصاب مال یا از فدیه بدن برون كرده می شود و باهل استحقاق میرسد و دادن آنمال را نیز در شرع زكوة میگویند و زكوة در هشت گونه واجب است زر و سیم و شتر و گاو و گوسفند و دانه و خرما و انگور و بهشت گونه مستحق میرسد كه در آیه كریمه انما الصدقات الخ مذكورند
و ركن چهارم اینست كه تصوم رمضان روزه داری با شرایط او ماه مبارک رمضانرا صوم در لغت نگهداشتن است چیزیرا از چیزی و در شریعت نگهداشتن است نفس را از مفطرات روزه به تفصیلی كه در فروع مذكور است
و ركن پنجم اینست كه تحج البیت قصد كنی خانه خدا را كه كعبه معظمه است به نیّت حج و عمره در همه عمر یكبار و بعضی گفته اند در میان هر پنج سال یكبار ان استطعت الیه سبیلا اگر توانا داشته باشی بسوی كعبه راه رفتن یا رسیدنرا یعنی در رفتن و آمدن زاد و راحله و امن راه و نفقه عیال داشته باشی چنانكه در فقه مبسوط است قال گفت آنمرد سفید پوش غریب مر رسول خدا را صلی الله علیه و سلم صدقت راست گفتی و جواب سوآل را مطابق واقع فرمودی گفت حضرت فاروق رضی الله تعالی عنه كه راوی حدیث است فعجبنا له پس ما زمره اصحاب كرام در شگفت افتادیم از انمرد غریب اگر لام له بمعنی مبین باشد یا بسبب آنمرد اگر برای تعلیل بود زیرا كه سوآل كردن او مشیر بجهل و تصدیق نمودنش مخبر از علم و اهل القرآن خیرالقرون از جدل و امتحان مامون و مصون بوده اند یا بسبب اشگفت این بود كه در آنزمان كسی بغیر از حضرت رسول صلی الله علیه و سلم اینها را نمیدانست و از كلام انمرد مفهوم میشد كه میداند با وجود اكه هرگز او را در صحبت آنسرور ندیده بودند