انجیل (لوقا)، ۲۸ سال بعد، در اسكندریه، به زبان یونانی تحریر شد. انجیل (یوحنا) بعد از سی وهشت ویا شصت وپنج سال در شهر افسوس تحریر گردید. در همه آنها روایت ها، حكایت ها وبعضی چیزهای دیگر كه بعد از عیسی علیه السلام حاصل گردید، تحریر یافته است. لوقا و مرقص، از حواریون نبودند. سخن هایی را كه از دیگران شینده بودند، نوشتند. كسانی كه اینها را نوشتند، كتاب خود را انجیل نگفتند، كتاب تاریخ گفتند. بعداً، كسانی كه آنرا ترجمه كردند به آن انجیل گفتند.

بشرافت و نجابت پناه خواجه عبدالصمد كابلی در مواعظ دینی و بیوفائی دنیای دنی. بسم الله الرحمن الرحیم بعد الحمد والصَّلوة و ارسالِ التَّحیَّاتِ میرساند احوال بهمه حال مستوجبِ حمدست

المسئول والمأمول سلامتكم واستقامتكم ظاهراً وباطناً افسوس كه عمر بسرآمد و هیچ عمل از دست نیاید حجت درست شده است و بیوفائی دنیا بدیهی اوّلی گشته و فتن و مصائب پی در پی می آید و دوستان جگر گوشها در رحیلند و هیچ تنبّه و تذكّر نیست و توبه و انابت نه، غفلت در تزاید ست و معاصی در افزونی (اَوَلاَ یَرَوْنَ اَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فی كُلِّ عَامٍ مَرَّة اَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لاَ یَتُوبُونَ وَلاَهُمْ یَذَّكَّرُون* التوبة:۱۲۶) این كدام ایمان ست و چه مسلمانی نه از كتاب و سنت پند پذیر میشود و نه از مشاهده آیاتِ بینات عبرت میگیرد باید اندیشید كه یاران و همنشینان كه پار و پار ارسال یكجا هم سفر وهم بستر بودند و مونس و همدم كجا شدند.

مصرع:

كجا رفتند آن یاران كه بودند مونس و جانی**

هیچ اثری از انها پیدا نیست و هیچكس نشانی از آنها نمیدهد.